Hezkuntza mota desberdinak

http://www.slideshare.net/ordizia/heziketa-mota-ezberdinak

Denak desberdinak, denak berdiñak...

http://www.youtube.com/watch?v=eQYP45Ul58w&feature=share

Batzuk lortu genuen, baina gehiago ginen

http://www.youtube.com/watch?v=S3ckRKpBveQ

Bideo eta kanta hau jarri dizuet, niretzako argi azaltzen duelako honaino egin dugun bidea.

Seguru ehundaka lagun ginela, karrera honetako plaza hauengatik borrokatu genuenak..nahiz eta bakar batzuk  lortu genuen honaino iristea denok bidean izan ginen.

Orain guk hasi dugu abentura, pixkanaka lortu dezagun... helmuga konkistatzea. Nahiz eta izango ditugun etsipen momentuak, altxa eta aurrera egin behar dugu bidean geratu ziren guztiengatik, eta gure hezitzaile izateko ametsa bete dadin!!

denok hasi dugun bidaia honetan, gauz bat eskatu nahi dizuet

Repleto de embarques y desembarques, salpicado de accidentes.. sorpresas agradables en algunos embarques, y unas tristezas muy grandes en otros!
Jaiotzen garenean gure bizitza izango den bidaia honetako trenean, beti gure ondoan egongo diren pertsonekin billatzen gara, ..GURASOEKIN!
Haun asi, la verdad es otra…. Ellos se bajaran en alguna estacion, dejandonos huerfanos de su cariño, amistad y compañia inrreemplazables..
Baño gure bizitzan oso garrantsitsuak izango diren beste pertsona asko ere izango dira..
amigos y amigas, y como no; esos amores inolbidables..que nos tatuan el corazón! algunos se montan en nuestro tren para siempre, y otros solo para dar un simple paseo.
Beste batzuk tren honetan trixtura besterik ez dute billatuko, ta beste batzuk beti behar dudanean laguntzeko prest egongo zaizkit, nik txanpon berdinarekin ordaintzen badiet..
Muchos al bajar dejan una añoranza para siempre, i otros pasan tan desapercibidos k no nos damos cuenta ni k el asiento esta vacio!
Arraroa da, beti guk gehien maitte dittugun pertsonak, bidaia.. gurea ez den beste bagoi batean egitea tokatzen zaiela.. Orduan, gure bizitzako bidai hau beraiengatik separatuta egitera behartuta egoten gara..!
Aun asi, nadie nos impide k en este viaje, nos arriesgemos i korramos el peligro de pasar de nuestro vagon al de esas personas k tanto keremos..
Pero lamentablemente…ezingo degu bere ondean exeri, bere ondoko eserlekua okupatuta egongo da eta..gu baino lehen iritxi den beste norbaitekin!
No importa; el viaje se hace de este modo: lleno de desafios, sueños, fantasias, esperas y despedidas…pero jamas regresos..!!!!
Orduan, egin dezagun bidaia hau modu obenian..
Tratemos de relacionarnos bien kon todos los pasajeros, buscando en ellos lo mejor de kada uno… Egunen batean beraiek gu beharko gaituzteelako, eta beste batean guk beraiek; edo zuk ni eta nik zu..
El gran misterio, es..k no sabremos en k estacion bajaremos, ni donde bajaran los demas…ni en kual bajara ese otro tan especial del otro vagon, kiza sea en el nuestro???¿?¿!
Pentsatzen ari naiz egunen batean trenetik jeitxi ta ea trixtura sentituko dudan..! yo kreo k si, m dara pena dejar a los amigos d verdad k me han acompañado en este viaje..!! si algun dia llego a tenerlos, dejar a mis hijos..sera muy triste!
Baño poztuko nauena izando da..pensar k kiza en este tren habra algun dia alguien k se sienta feliz, xk esta a mi lado…ta lagunduko diodala bere ekipajea haunditzen..!
Te kiero pedir una kosa.. haz k este viaje sea trankilo e inolbidable, haz k la gente sienta añoranza kuando nuestros asientos keden vacios..y se acuerden de nosotros bidaian aurrera segiko duten beste bidaiariak!
¡ a TI k eres parte de mi tren te deseo..beti nire zati izan zaitezen, da bidai zoriontxu bat izan dezazun!!

eStITxu*

norberaren illuntasuna argitzen..

Ba al dago modu hoberik blog bat idazten hasteko norbararen burua aurkeztuz, illuntasunetik loratzera pasatzea baino?








1992. urteko Otsailaren 20an jaio nitzen Asteasun, 2 urterekin Hernaniko Inmakulada ikastetxera hasi nintzen nire ikaskuntzari ateak zabaltzen, eta han ikasi nuen DBH bukatu arte, amaren lantokia zela eta Hernani gertuago geratzen baizitzaion.
DBH bukatu, eta Andoaingo Salesiar eskolara joan nitzen batxilerra egitera. Hau bukatu ondoren, nire bidea erizaintza egitea zela uste nuen, horregatik, auxiliar de enfermeria egin nuen.

Eta orain, benetan gustatzen zaidan arlo bati atea irekitzera noa: HAURREI ETA IRAKASKUNTZARI.



ORAIN HASTEN DA, NIRE BIDE BERRIA ETA ZU NERE BIDAI LAGUNA ZARA....

Buru ttiki honetan zenbat amets betetzeko, zenbat ilusio bizitzen segitzeko.. abentura griñak eraman ninduen hauek betetzeko lurralde hartara, beldurrak baztertu eta beti aurrera..jendearen irribar eta begiradak dira nere bidea argitzen duten bakarrak.
Barnean argi nuen ahaztezina izango zela bide hura, milla oztopo, milla sorpresa..askotan nahiz ta ametsak betetzea hain gertu eta errex ikusi, ban...ekien heltzerakoan haizeak itsitako eskuen behatz tartetik alde egiten duen moduan desagertuko zirela.
Ala ere munduaran amaiera konkistatzen ahalegindu nintzen, poliki eta pixkanaka nire ametsak betez joateko..
Nahiz eta askotan erori, beti dago irribarrea egunero jazteko arrazoirenbat gure inguruan..hori ikasi nuen..
Zenbat sufrita behar izanten den, ara irixteko..ametsak errealitate bihurtzeko.. nahiz eta askotan bakarra bete edo agian hau ere ez, denak betetzen saiatzeko bidea da lortzen dugun ikaskuntzarik polittena..eta aberatsgarriena!!

SAIA GAITEZEN, ABENTURA HAU HASTERA DOA OOORAIN!!